Matka Ewa

Ewa von Tiele-Winckler przyszła na świat 31 października 1866 roku na zamku w Miechowicach, jako córka Huberta i Waleski. W trzynastym roku życia utraciła swoją matkę. Trzy lata później, w trakcie nauki konfirmacyjnej przeżyła głębokie nawrócenie. Niedługo po konfirmacji, za pozwoleniem swojego ojca wyjechała do Bielefeld. W tamtejszych zakładach opiekuńczych, prowadzonych przez ks.  Fryderyka von Bodelschwingh’a przygotowywała się do pracy charytatywnej i służby diakonackiej. W 1890 roku otrzymała w darze od ojca dom – „Ostoję Pokoju”, w  którym rozpoczęła swoją charytatywną pracę na rzecz potrzebujących. W 1893 roku została wyświęcona na Siostrę i założyła w Miechowicach własny Diakonat. Rozwijające się wówczas zakłady opiekuńcze oraz Diakonat przyjęły wspólną nazwę „Ostoja Pokoju”. Diakonisy z miechowickiego diakonatu opiekowały się w szczególności biednymi dziećmi, bezdomnymi, upośledzonymi, więźniami, starcami. Bardzo szybko działania Matki Ewy wyszły poza granice Miechowic. Na terenie ówczesnych Niemiec zorganizowano dla bezdomnych dzieci ponad  40 domów działających pod szyldem miechowickiej „Ostoi Pokoju”. Ponadto, Matka Ewa kształciła Siostry i wysyłała je do pracy misyjnej w 18 krajach świata, na wszystkie kontynenty.  Zakłady Diakonackie istniały w Miechowicach do 1951 roku. W tym to roku władze państwowe odebrały część obiektów i ograniczyły działalność „Ostoi Pokoju”. W odebranych budynkach zorganizowany został Państwowy Dom Dziecka im. Józefa Lompy. Bezpośrednio po II wojnie światowej większość miechowickich Sióstr wraz z duchownym została zmuszona do opuszczenia Miechowic. Część z nich zatrzymała się w Heiligengrabe albo pozostała we Freudenbergu, gdzie do dnia dzisiejszego istnieje i działa „Ostoja Pokoju”, kontynuując działalność Matki Ewy.

Domek Matki Ewy został zbudowany w 1902r.  U wejścia na odrzwiach widnieje napis: Własność Jezusa Chrystusa. Matka Ewa, jak sama wyznała, zmęczona wielkimi domami i zakładami, pragnęła zamieszkać jako biedna wśród biednych.  W tym domku dokonała swoich dni ziemskiej pielgrzymki i owocnej, błogosławionej służby dla Pana. Domek ze względu na swoje wyposażenie pochodzące z czasów Matki Ewy stanowi wartość muzealną, żywo przypominający rzeczywistość istnienia „Ostoi Pokoju”.